فیلم

اکثر زنان با این پدیده آشنایی دارند. ما صدایمان را بالاتر می بریم، اما غرش یک مرد صدای ما را خفه می کند. ما ایده ای را با لحنی خجالت آمیز و همراه با تردید مطرح می کنیم و یک آقا با صدای کلفت خودش را وسط می اندازد. شاید ما هوشش را داشته باشیم،

من به شما می گویم که چرا اینجائید و چرا باید بلند شوید. شما اینجائید چونکه باورشان نکردید! تمام زندگی تان به شما گفتند که آزادید. و وقتی که به شما گفتند آزادید منظورشان این بود که شما آزادید تا غذایشان را بپزید. آزادید که بچه هایشان را بزرگ کنید. آزادید که برایشان کار کنید. آنها حتی

برای آدم هایی مثل من، وارد جنگ شدن، بحث کردن و دعوا کار بسیار سختی است. من همیشه ترجیح می دهم در سکوت هیاهوی اطرافم را تماشا کنم و وانمود کنم که جامعه ی بیرون، در دنیایی که خودم برای خودم ساخته ام تاثیری نخواهد داشت. اما وقتی شروع به جنگ کردی، دلت میخواهد با

می گوید: نسل شما همیشه راحته! راحت هر کاری که دلش می خواد می کنه، راحت همه چی براش آماده است، یه ذره که آسایش نداره ناراحت میشه! نسل شما باید یاد بگیره با ناراحتی ها راحت باشه! و بعد زل می زند در چشم آدم روبرویش که طرف راحت نباشد! یکی از دیالوگ های

داشتم سریال The Marvelous Mrs. Maisel رو می دیدم امروز. خلاصه اش راجع به زنیه که آرزوی تبدیل شدن به یک استند آپ کمدین در قرن نوزده رو داره. بر خلاف اکثر فیلم هایی که راجع به یک فرد با یک رویاست، این فیلم راجع به زنی نیست که روشن فکره و از زمونه ی خودش