داشتم کتاب کمدی الهی دانته رو می خوندم( هفتادو خورده ای صفحه رو خوندم هنوز مقدمه رو تموم کردم تازه. امان از این همه مقدمه ی کتاب های قدیمی) که به یه تفسیر جالب اون زمان از دوزخ رسیدم.
اول از همه اینکه کمدی الهی دانته سه جلد کتابه که فکر می کنم به صورت شعر بوده و به صورت نثر ترجمه شده. توی این سه کتاب در واقع دانته از سه دنیای پس از مرگی که زمان خودش در افسانه های یونان باستان وجود داشته گذر می کنه. که جلد اولش دوزخ و جلد دومش برزخ و جلد سومش بهشته.
این کتاب از اون لحاظ مهمه که یکی از آثار مهم فلسفی و ادبی اون زمان بوده. همچنین درک خوبی درباره ی اعتقادات و افسانه های اون زمان به آدم میده(برای خواندن زندگی نامه ی دانته کلیک کنید)
شکلی که از دنیای زیرین در این کتاب ارائه داده اینه:
که توش دوزخ یا همون جهنم خودمونو دارای نه تا طبقه ی مخروطی مانند کردن که در راسش مقر شیطان قرار داره. و بعد برزخ رو مثل یه راه مشخص کردن که باید ازش گذر کنی.
نکته ی جالبی که توش وجود داره اینه که دقیقا همونجا که دوزخ تموم میشه توی نقشه ی دانته از دنیای زیرین یه رود وجود داره که با نوشیدن آبش تو همه چیز رو درباره ی دنیای قبلی ای که توش زندگی می کردی و کارایی که کرده بودی فراموش می کنی. ولی نوشیدن آب اون رودخانه اجباری نیست.
طبق گفته ی کتاب:
این دوزخ و برزخ و بهشت، در حقیقت مراحل مختلفی از تحول روح بشری، از گناهکاری به پشیمانی و از فراموشی گناه به صفای روحی بشمار می روند.
در کل اینکه تلاش همیشگی بشر برای فهمیدن سرنوشت پس از مرگ یه چیز خیلی خیلی جالبه که تحقیق درموردش خالی از لطف نیست.
